Hatice Ana’nın duygu dolu hikayesi, Mizgin’in kalemiyle hayat buluyor. Kasabada geçen zorlu yaşam, kitap yazma azmi ve hayallerini gerçekleştirme tutkusu, herkesin ilham alacağı bir hikaye sunuyor. Hayatın zorluklarına rağmen içindeki yaraları yazıya döken Hatice Ana’nın azmi, kalbinize dokunacak. Mizgin’in duygu yüklü anlatımıyla bu hikaye, derin anlamlar barındırıyor.
Hatice Ana ve Kitap
Küçük bir kasabada Hatice Ana adında bir kadın yaşardı. Bu kasabada hayat oldukça zordu; ancak Hatice Ana’nın en büyük hayali, bir gün kendi kitabını yazmaktı. Fakat kasabadaki şartlar onun bu hayalini gerçekleştirmesini sürekli engelliyordu.
Eşi, tek koluyla dahi Hatice Ana’ya yardım eder, bahçelerde çalışırdı. Kızı Nazlı da büyüyüp güçlü bir genç kız olmuştu. Hem tarlada babasına yardım eder hem de ev işlerinde annesinin yükünü hafifletirdi. Onun çalışkanlığı herkesin dilindeydi.
Zamanla Nazlı büyüyüp bir gelin oldu. Ancak düğününden bir ay sonra, Hatice Ana’nın eşi ve Nazlı’nın babası vefat etti. Yaşanan bu acı olayların ardından, Hatice Ana hayatını yeniden kurmaya karar verdi ve uzun süredir aklında olan kitabı yazmaya başladı.
Bir gün kasabanın avukatı Samet ile konuşan Hatice Ana, kitabını yazmaya başlamış olduğunu söyledi. Samet, ona destek vereceğini ve kitabı tamamladığında mutlaka yayımlamasına yardım edeceğini belirtti. Hatice Ana, bu konuşmadan sonra daha da heveslenerek yazmaya devam etti. Ancak bu süreçte sağlığı giderek kötüleşiyordu.
Her şeye rağmen, Hatice Ana kitabını tamamlamayı başardı. Kitabı avukat Samet’e verdiğinde gözleri dolmuştu. Samet kitabı açıp baktığında sayfaların mürekkep izleriyle dolu olduğunu, fakat içinde okunabilir hiçbir yazının olmadığını fark etti. Bunun üzerine Samet şaşkınlıkla, “Hatice Ana, bu kitabı yazarken nasıl bir yöntem kullandın?” diye sordu.
Hatice Ana’nın cevabı, herkesin kalbinde derin bir iz bıraktı:
“Ben alfabeyi bilmiyordum. Ama bu kitabı yazarken her sayfaya içimdeki duygularımı aktardım. Her damla mürekkep benim hissettiklerimi anlatıyor. Bu, benim için her şeyden önemliydi.”
Samet, bu cevaptan çok etkilenerek kitabı yayımlamaya karar verdi. Kitap basıldığında büyük ilgi gördü ve herkes tarafından beğenildi. Ancak Hatice Ana, kitabının yayımlanmasından birkaç gün sonra hayata gözlerini yumdu.
Ölmeden önce son sözleri şunlar oldu:
“Bu kitabı yazarken içimi döktüm. Hayatım boyunca sakladığım yaralarımı bu sayfalara akıttım. Artık huzur bulabilirim.”
Hatice Ana’nın hikayesi, kasabada yaşayan herkesin hafızasında unutulmaz bir yer edindi. Kimse onun kitabına ne yazdığını tam olarak anlayamadı; ama onun azmi ve yüreği, birçok kişiye ilham verdi.
Yazan:Mizgin
