6. Travma
Günlerden bir sabah, Aslı, anne ve babasıyla arabayla İstanbul'a gitmek için yola çıkar. Aslı, annesine, "Anne, biz Kız Kulesi'ni görmeye gidecek miyiz?" der. Annesi, "Olur kızım, gideriz," der. Babası ise, "Kapalı Çarşı da çok kalabalık ve büyükmüş, oraya da gideriz," der. Tam o sırada Aslı'nın babasının telefonu çalar. Telefonu açan babası, doktoru Selim Bey'dir. Selim Bey, "Ali Bey, sizin tahlilleriniz karışmış. Beyninizde ölümcül bir hastalık olan tümör var," der. Ali, doktora, "Ne? Bu nasıl olur?" diyince, Ali'nin arabası karşıdan gelen bir arabaya çarpar ve kaza gerçekleşir. Ali'nin kafası arabanın camına çarpmıştır.
Aslı ve annesinin durumunu bilmiyorduk. Olay yerine polis, ambulans ve birçok insan toplanmıştı. Aslı iyiydi, ama babasının durumu kötüydü. Ben ve annem ağlayarak orada bekliyorduk. Yarım saat sonra bir doktor geldi ve babamın durumunun kritik olduğunu, başındaki tümörün beyninde hasar oluşturduğunu söyledi. Diğer hastanın yakınlarına ise, "Ömer Bey kurtulacak ama hafızasını kaybedecek," dedi. Bir yandan sevindiler, bir yandan üzüldüler, ama en azından kurtulacaktı.
Böyle düşünürken Selim doktor geldi ve, "Ali Bey'in yakınları kimler?" diye sordu. Annem, "Biziz doktor bey, eşim kurtulacak mı?" diye sordu. Doktor, "Ne yazık ki hayır. Kafasındaki camı çıkardık, ama tümör beyninde hasar oluşturmuş. Yapacak bir şey yok, ama siz yine de üzülmeyin. Allah'tan ümit kesilmez, belki kurtulur," dedi.
Doktor gittikten sonra annem ağlayarak kendini yere attı. Annem kendini suçluyordu: "Hepsi benim yüzümden, ben onu ısrar ettim. Eğer gitmeye zorlamasaydım, belki şimdi burada olmayacaktık," diye kendi kendine hem ağlayıp hem söyleniyordu. Hemen annemin yanına gittim: "Anne, üzülme, babam iyi olacak. Doktorun dediği gibi, Allah'tan ümit kesilmez. Belki kurtulur," dedim.
Doktor gittikten sonra annem ağlayarak kendini yere attı. Annem kendini suçluyordu.
Yazan:Sümeyye
